IJZS Basic is

een mix van:

Suiker verbruik in Nederland

Dagelijks eten volwassenen gemiddeld 57 gram aan toegevoegde suikers, wat goed is voor 14 suikerklontjes. Dat zijn 99 suikerklontjes per week en ruim 20 kilogram suiker per jaar. Bij kinderen liggen deze aantallen nog hoger. Kinderen eten dagelijks zo’n 73 gram aan toegevoegde suikers, wat goed is voor 18 suikerklontjes. Per week hebben we het dan over 127 suikerklontjes, wat neer komt op 26,5 kilogram aan toegevoegde suikers per jaar.

(Bron: Diabetesfonds)   

Soorten suikers

Suiker is niet slecht voor je. We hebben suiker nodig om te kunnen denken en bewegen. Volledig suikervrij leven kan dan ook niet. Ook voeding zoals groente en fruit bevatten suikers. Dit zijn suikers die van nature aanwezig zijn in de producten. Er zijn dan ook geen goede of slechte suikers, wel gezonde of ongezonde producten. Te veel suiker kan wel slecht voor je zijn. Dit kan leiden tot lichamelijke klachten zoals vermoeidheid, darmproblemen, overgewicht, hoofdpijn, leververvetting, tandbederf of een overbelaste alvleesklier.

Soorten suiker

Er zijn veel verschillende soorten suikers. Vaak spreekt men van twee soorten suiker; monosachariden en disachariden. De monosachariden zijn onder te verdelen in fructose, glucose en galactose. De meest bekende disachariden zijn sacharose (ons kristalsuiker) lactose (melksuiker), maltose (moutsuiker) en trehalose (wat voor komt in planten).

Suikers worden vaak ook onderverdeeld in geraffineerde suikers, natuurlijke suikers en van nature aanwezige suikers. Geraffineerde suiker is suiker dat in de fabriek is gezuiverd zoals kristalsuiker, rietsuiker, basterdsuiker en druivensuiker. Voorbeelden van natuurlijke suikers zijn palmsuiker, kokosbloesemsuiker, ahornsuiker, agavesiroop en honing. Van nature aanwezige suikers zijn suikers die van nature in producten als groente, fruit en zuivelproducten zoals melk en yoghurt zitten. 

 Gebruik van zoetstoffen

Zoetstoffen geven voedingsmiddelen een zoete smaak maar hebben minder of geen calorieën. Zoetstoffen worden aan sommige producten toegevoegd als suikervervanger en hebben dan ook een E-nummer. Dit betekent dat ze zorgvuldig zijn onderzocht en goedgekeurd voor veilig gebruik. Er bestaan meer dan 15 goedgekeurde zoetstoffen. Niet alleen zoetstoffen hebben een E-nummer, ook stoffen als vitamine C (E300), karamel (E150) en azijnzuur (E260) bijvoorbeeld. In totaal zijn er ongeveer 350 stoffen (voedseladditieven) met een E-nummer.

Zoetstoffen worden vaak ingedeeld in intensieve zoetstoffen (laagcalorische zoetstoffen) en extensieve zoetstoffen.

Intensieve zoetstoffen zijn vele malen zoeter dan suiker. Maar ze geven geen of nauwelijks energie. Omdat ze vele malen zoeter zijn dan suiker, is er ook minder van nodig om een product een zoetere smaak te geven. Voorbeelden zijn saccharine, stevia en aspartaam.

Extensieve zoetstoffen, ook wel polyolen genoemd, zijn iets minder zoet dan suiker en bevatten minstens de helft minder kilocalorieën dan suiker. Net als suiker hebben ze een bulkfunctie, dat wil zeggen dat ze volume geven. Voorbeelden zijn xylitol, sorbitol, isomalt, en erythritol.

Gebruik van Polyolen

Polyolen staan als koolhydraat op etiketten vermeld. Omdat ze niet door het lichaam worden opgenomen en onveranderd via de ontlasting het lichaam verlaten, zijn het onverteerbare koolhydraten. Daarom tellen polyolen niet mee bij het berekenen van de koolhydraten! Ze worden dus van het totaal aantal koolhydraten van het product afgetrokken. Dit is belangrijk voor mensen met diabetes die met koolhydraten rekenen. Als zij hun insulinedosering op de totaal vermelde hoeveelheid koolhydraten baseren, kan dit namelijk tot hypoglykemie leiden. (Bron: Voedingsrichtlijnen Diabetes 2020, Nederlandse Diabetes Federatie).

Doordat de polyolen, net als laagcalorische zoetstoffen, het bloedsuikergehalte niet of nauwelijks beïnvloeden, kunnen ze heel nuttig zijn voor diabetespatiënten. (bron: Diabetesfonds).